همبستگی تنیدگی، فرسودگی و عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: آموزش و یادگیری از تجارب پراسترس زندگی انسان است وکاهش قدرت سازگاری فرد با عوامل استرس زا، فرسودگی تحصیلی را درپی دارد که سبب افت عملکرد تحصیلی در فراگیران می شود. در این مطالعه، همبستگی تنیدگی، فرسودگی و عملکرد تحصیلی در بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 264 دانشجو از بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی، به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از برگه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی، مقیاس تنیدگی تحصیلی و نمره معدل کل به عنوان مقیاس عملکرد تحصیلی استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی، تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/0 p<در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمرات فرسودگی تحصیلی دانشجویان، 84/15±52/28 بود. نتایج تحلیل رگرسیون در مدل تک متغیره نشان داد اشتغال و سنوات تحصیل دانشجویان، عملکرد تحصیلی و تمامی خرده مقیاس های تنیدگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی، رابطه معنی داری دارد. طبق خرده مقیاس ها در مدل چند متغیره رگرسیون؛ اشتغال مرتبط با رشته و عملکرد تحصیلی، عامل محافظت کننده و تنیدگی تحصیلی به عنوان عامل خطر برای فرسودگی تحصیلی بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد درصد قابل توجهی از دانشجویان دچار فرسودگی تحصیلی هستند و دانشجویانی که استرس بیشتری دارند، فرسودگی تحصیلی بیشتری را نیز تجربه کرده و عملکرد ضعیف تری دارند. بنابراین، آموزش روش های مقابله با استرس سبب کاهش فرسودگی و بهبود عملکرد می شود.